„Spojrzenie na Auschwitz poprzez rysunek”. Prace Mariana Kołodzieja na wystawie w Zamościu

„Byłem w Oświęcimiu. Budowałem Oświęcim, bo trafiłem tam z pierwszym transportem. Prawdą jest też, że prawie przez 50 lat nie mówiłem o Oświęcimiu” – napisał Marian Kołodziej w albumie pt. „Labirynty Mariana Kołodzieja. „Ale przecież przez cały czas Oświęcim był obecny w tym co robiłem”.

Tak natomiast pisał o swoich pracach: „Spojrzenie na Auschwitz poprzez rysunek. Każdy, kto był w Auschwitz i przeżył Auschwitz, pozostał na całe życie z niezbywalnym piętnem rozgrywającego się tam ludzkiego tragizmu. Chciałbym podpowiedzieć widzowi: bądź cierpliwy, cierpliwie przeczytaj wszystko, co jest w tych rysunkach napisane. To są moje do ciebie «narysowane słowa». Trzeba je czytać.”

Tak powstał wstrząsający album wydany w 2003 roku przez Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej Bernardinum pod tytułem „Labirynty Mariana Kołodzieja oraz m.in. poruszająca wystawa „Klisze pamięci. Labirynty”. Ekspozycja, na której znalazły się wybrane reprodukcje prac artysty (oraz m.in. opisy) można oglądać w kruchcie kościoła p.w. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie pod opieką duszpasterską ojców Franciszkanów w Zamościu.

„Prace przedstawiają wizję gehenny obozowej w niemieckim obozie Auschwitz, a jednocześnie podkreślają heroiczne zwycięstwo odniesione tam przez polskiego franciszkanina, św. Maksymiliana Kolbego, który oddał życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka” – czytamy w opisie wystawy.

A sam artysta w albumie napisał: „Moje rysunki są jakby schowane w fotografie. Skoro w Oświęcimiu nie było fotografa, to ja – rysując, starałem się często wbrew sobie, żeby moje rysunki, tracąc dosłowność, były bliskie fotografiom. Ale, żeby też były na tyle ekspresyjne, by do widza dotarło również to, co rozgrywało się tylko w moim wnętrzu. W moich rysunkach nie ma martyrologii. Jest tylko problem postawiony.”

Obok prac tego znakomitego artysty nie można przejść obojętnie...